Αγωγή κατά Ελληνικού Δημοσίου

Αγωγή κατά Ελληνικού Δημοσίου

ΕΝΩΠΙΟΝ Του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου  Πειραιώς 
ΑΠΟΖΗΜΙΩΤΙΚΗ  ΑΓΩΓΗ  (αναγνωριστική)
Του Ευσταθίου Στογιάννου του Νικολάου, κρ/νου και νοσ/νου στο Νοσοκομείο Κρ/νων Κορυδαλλού, κατοίκου Κερκύρας, Ηλία Πολίτη 9.
ΚΑΤΑ
Του Ελληνικού Δημοσίου, νόμιμα εκπροσωπουμένου από τον Υπουργό Οικονομικών, Καραγεώργη Σερβίας αρ. 5.------------            Κρατούμαι για την εκτέλεση ποινικών αποφάσεων, με τις οποίες καταδικάσθηκα σε διάφορες ποινές και πάσχω από αγγειοσπαστική στηθάγχη, υπέρταση, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), νοσογόνο παχυσαρκία, πλήρη απόφραξη των ρινικών διόδων και, κυρίως, από βαρύτατο σύνδρομο υπνοάπνοιας, το οποίο, επηρεαζόμενο από τις άλλες νόσους μου, καθίσταται σοβαρή απειλή επέλευσης ανήκεστης βλάβης της υγείας μου και κινδύνου της ζωής μου, αφού η αρτηριακή μου πίεση εκτινάσσεται πάνω από 23ο, οι σφυγμοί μου κατέρχονται στους 32 ανά λεπτό (ασφυγμία) και εκτοξεύονται στους 164 και η δυνατότητα οξυγόνωσης του αίματος κατέρχεται στο 72% (πλήρης ανοξαιμεία), που σημαίνει, ότι κάθε βράδυ αντιμετωπίζω τον κίνδυνο να υποστώ εγκεφαλικό επεισόδιο ή ανακοπή, με κίνδυνο ζωής ή μόνιμης αναπηρίας. Η ανυπαρξία πλήρους και ουσιαστικής ανάπαυσης, σε συνδυασμό με τα παραπάνω και κυρίως, τη ελλειπή οξυγόνωση του εγκεφάλου και του αίματος δεν επιτρέπουν στον εγκέφαλό μου να αναπαύεται και να λειτουργεί ομαλά, με αποτέλεσμα να νεκρώνονται εγκεφαλικά κύτταρα και να προκαλείται πλήρης άνοια αρτηριοσκληρωτικής μορφής. Ήδη, δε, εξαιτίας της μέχρι τώρα ανυπαρξίας κάθε περίθαλψης και νοσηλείας η κατάσταση της υγείας μου έχει επιδεινωθεί δραματικά, σε σημείο, που να πλησιάζει τα όρια μη αναστροφής, αφού π.χ. ο δείκτης άπνοιας (RDI) από 16% που ήταν κατά την εισαγωγή μου στο ιδιωτικό Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ (1/2/2008) έχει εκτιναχθεί στο 51,5% !!!Εξαιτίας αυτής της επιδείνωσης έχουν, ήδη, αρχίσει τα πρώτα οδυνηρά συμπτώματα της τελικής μου κατάστασης, με την μορφή των λιποθυμιών επεισοδίων, της περιστασιακής απώλειας μνήμης και επεισοδίων πλήρους απώλειας συνείδησης και αίσθησης χώρου και χρόνου, που αποδεικνύουν την φθορά και νέκρωση των εγκεφαλικών μου κυττάρων. Γι’ αυτό το λόγο οι οικείοι μου, σύζυγος και τα παιδιά μου με την δική μου συγκατάθεση (ουσιαστικά πρωτοβουλία και απαίτηση…) έχουν ξεκινήσει την διαδικασία ορισμού δικαστικού συμπαραστάτη κατά τα άρθρα 1666 επ ΑΚ και 801 επ ΚΠολΔικ. Εννοείται, βεβαίως, ότι η κατάσταση της υγείας μου και ο απειλούμενος κίνδυνος να υποστώ ανήκεστη βλάβη ή να χάσω την ζωή μου, κατά τα ανωτέρω, θα είχε αποφευχθεί και αποσοβηθεί αν οι δικαστικές και εισαγγελικές αρχές, που είναι όργανα του εναγομένου δεν επεδείκνυαν παράνομη και απάνθρωπη συμπεριφορά, όπως αυτή αναλύεται και αποδεικνύεται παρακάτω. 
            Επειδή η αντιμετώπιση των ανωτέρω παθήσεών μου και ιδιαίτερα, του συνδρόμου υπνοάπνοιας, δεν είναι δυνατή υπό το προβλεπόμενο και υπαρκτό σύστημα περίθαλψης των κρατουμένων στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, επιβάλλεται η διακοπή της ποινής μου, για την νοσηλεία μου σε νοσηλευτήριο με ειδικές προδιαγραφές και δυνατότητες, με δικές μου δαπάνες, σύμφωνα με την διαδικασία των άρθρων 557 επ ΚΠΔ.            Με την διαδικασία αυτή εκδόθηκε η υπ’ αριθμόν 39/05 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κερκύρας και συμπληρώθηκε με την υπ’ αριθμόν 155/05 απόφασή του που διέταξε την διακοπή της κράτησής μου για να νοσηλευθώ. Σε εκτέλεση της άνω υπ’ αριθμόν 39-155/05 Απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κερκύρας εισήχθην στο Νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ για νοσηλεία και θεραπεία, το οποίο, όμως, την 4-5-05 μου ανακοίνωσε, ότι, για δικούς του λόγους, διακόπτει (;!) την νοσηλεία μου και την επομένη (5-5-05) θα μουχορηγούσε  εξιτήριο,  το  οποίο  αρνήθηκα  να  παραλάβω, αποστέλλοντας Εξώδικη Διαμαρτυρία μου και ταυτόχρονα υπέβαλα στο Τριμελές Εφετείο Κερκύρας δια του Εισαγγελέα Εφετών Κερκύρας (6-5-05) Αίτησή μου για να συνεχίσω την νοσηλεία μου σε άλλο Νοσοκομείο, μαζί με μηνυτήρια αναφορά μου στον Εισαγγελέα Εφετών Κερκύρας, αφού η διακοπή της νοσηλείας μου ήταν παράβαση της άνω Απόφασης, αλλά και του άρθρου 306 ΠΚ.Το ΥΓΕΙΑ είχε κοινοποιήσει, με FΑΧ, το από 4/5/2005 έγγραφό του για την διακοπή της νοσηλείας μου στο Νοσοκομείο Κρ/νων Κορυδαλλού και τον Εισαγγελέα Εφετών Κερκύρας και το ίδιο έκανε με έγγραφο του την 5-5-05, στο οποίο, ψευδώς, ανέφερε ότι, δήθεν, έφυγα λάθρα από το Νοσοκομείο, χωρίς να παραλάβω το εξιτήριο.Ενώ ανέμενα να προσδιορισθεί η εκδίκαση της άνω Αίτησής μου, ο Διευθυντής του Νοσοκομείου Κρ/νων Κορυδαλλού εκδίδει το υπ’ αριθμόν 4914/29-6-08 ΨΕΥΔΕΣ έγγραφό του ότι, δήθεν, είμαι δραπέτης και, τελικά, συλλαμβάνομαι ως δραπέτης (!!!), αν και ήμουν ελεύθερος και όχι κρατούμενος, για να συνεχίσω την έκτιση της ποινής που είχε διακοπεί...Η συνέχιση, όμως, της διακοπείσας ποινής διατάσσεται με ένταλμα του Εισαγγελέα που εκτελείται (557, παρ.8 ΚΠΔ), αλλά στην περίπτωση μου ΟΥΤΕ ΕΚΔΟΘΗΚΕ, ΟΥΤΕ ΕΚΤΕΛΕΣΘΗΚΕ ποτέ τέτοιο ένταλμα, ώστε, μέχρι και τώρα όχι μόνο να κρατούμαι παράνομα (!) αλλά να θεωρούμαι και φυγόποινος(!), με όλες τις εξ αυτού δυσμενείς συνέπειες και αποτελέσματα, που καθορίζει ο ΚΠΔ και ο Σωφρονιστικός Κώδικας…Μετά την παράνομη αναφυλάκισή μου διαπιστώνω ότι ΟΛΑ τα, άνω, έγγραφα τόσο του ΥΓΕΙΑ, όσο και τα δικά μου, είχαν ΕΞΑΦΑΝΙΣΘΕΙ τόσο από την Εισαγγελία Εφετών Κερκύρας, όσο και από το Νοσοκομείο Κρ/νων Κορυδαλλού, αλλά, παρά τις αναφορές και Διαμαρτυρίες μου ΟΥΔΕΙΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ή ΔΙΚΑΣΤΗΣ ενδιαφέρθηκε να ψάξει και να βρει τι συνέβη και (κυρίως) γιατί συνέβη, ενώ η Εισαγγελέας Πλημ/κών Κερκύρας με την υπ’ αριθμόν 62/09 Διάταξή της, αρχειοθετεί τις καταγγελίες μου, παραβιάζοντας όχι μόνον το άρθρο 239ΠΚ, αλλά και την διάταξη του άρθρου 29, παρ. 4 ΚΠΔ, νοσφιζομένη εξουσία και αρμοδιότητα, που δεν έχει με την ανοχή και την κάλυψη των προϊσταμένων της, ώστε, όλοι, αυτοί, να έχουν διαπράξει τα αδικήματα των άρθρων 232, 239 – Β΄και 259 ΠΚ. Αναγκάστηκα να υποβάλλω και νέα (μαζί με την παλιά) Αίτησή μου στο Τριμελές Εφετείο Κερκύρας για την συνέχιση της διακοπείσας νοσηλείας μου, το οποίο, με την υπ’ αριθμόν 431/06 απόφασή του, ζητά από το ΥΓΕΙΑ αντίγραφο του Φύλλου νοσηλείας μου και έγγραφη αναφορά του, για την νοσηλεία μου. Αντί του Φύλλου νοσηλείας αποστέλλεται το ημερολόγιο των νοσοκόμων και στην έγγραφη αναφορά του το ΥΓΕΙΑ βεβαιώνει ότι δεν διέκοψε, αλλά ολοκλήρωσε την νοσηλεία μου, γνωρίζοντας, προφανώς, ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΤΟΥ περί διακοπής της νοσηλείας μου, το οποίο διαψεύδει την αναφορά του.Ο, δε, αρμόδιος Εισαγγελέας του Εφετείου Κέρκυρας, Αντιεισαγγελέας Εφετών Λάμπρος Σοφουλάκης, παραβαίνοντας την ρητή διάταξη του άρθρου 560, παρ.3 ΚΠΔ, ΔΕΝ διατάζει, όπως υποχρεούται την ιατρική πραγματογνωμοσύνη, για να διαπιστώσει αν το ΥΓΕΙΑ με θεράπευσε ή όχι, παρά τις επανειλημμένες προς αυτόν αιτήσεις μου.Τελικά, όπως ανεμένετο, το Τριμελές Εφετείο Κερκύρας εκδίδει την υπ' αριθμόν 92/07 Απόφασή του και απορρίπτει την Αίτησή μου, χωρίς, μάλιστα, κατά παράβαση του άρθρου 38 ΚΠΔ, να διατάξει ο,τιδήποτε για την υπεξαγωγή των εγγράφων από την Εισαγγελία Εφετών Κερκύρας, για την οποία αδιαφόρησε, περιέργως, ακόμη και ο ίδιος ο Εισαγγελέας Εφετών Κερκύρας…Μετά την έκδοση της Απόφασης αυτής μπόρεσα και παρέλαβα τα αντίγραφα των ιατρικών εξετάσεων που έκανε το ΥΓΕΙΑ, από τις οποίες διαπιστώθηκε, ότι οι ισχυρισμοί μου, ήταν αληθείς και ότι το ΥΓΕΙΑ εψεύδετο, γι' αυτό και υπέβαλα νέες Αιτήσεις μου στο Τριμελές Εφετείο Κερκύρας για την κατ' άρθρο 176 ΚΠΔ ακύρωση της υπ' αριθμόν 92/07 Απόφασης του, αλλά ΟΛΕΣ απορρίφθηκαν χωρίς, καν, σκεπτικό, υπό την έννοια της πλήρους και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας(93 Συντ., 139 ΚΠΔ).Επειδή η κατάσταση της υγείας μου είχε επιδεινωθεί και από την νοσηλεία μου στο Νοσοκομείο Κερκύρας προέκυψε ανάγκη νοσηλείας μου σεεξειδικευμένο νοσηλευτήριο, υπέβαλα εκ νέου Αίτηση μου για την διακοπή της ποινής μου στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Κερκύρας, το οποίο διεπίστωσε και βεβαίωσε την κατάσταση της υγείας μου, αλλά, απέρριψε την Αίτησή μου (αποφ. 1965/07) επειδή ζητούσα να νοσηλευθώ σε ιδιωτικό και όχι δημόσιο νοσοκομείο και επειδή δεν νοσηλευόμουν παραμένοντας συνεχώς στο Νοσοκομείο Κερκύρας !Τελικά μετάγομαι επειγόντως στο Νοσοκομείο Κρ/νων Κορυδαλλού, στο οποίο εισήχθην την 1-2-08 και δι αυτού εξετάσθηκα (13/3/2008) από το Γ.Ν.Ν.Θ. ΣΩΤΗΡΙΑ, για να διαπιστωθεί και πάλι, η σημαντική επιδείνωση της υγείας μου, να επισημανθεί η ανάγκη της επείγουσας αντιμετώπισής της και να κινηθεί η διαδικασία, που κατέληξε στην έκδοση της υπ' αριθμόν ΑΤ 7812/08 Απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, με την οποία μου χορηγήθηκε η διακοπή της ποινής μου για να νοσηλευθώ.            Η απόφαση αυτή, που είναι άμεσα εκτελεστή (546 επ ΚΠΔ) μου επέβαλε ως περιοριστικό όρο την καταβολή εγγύησης 5.000 ΕΥΡΩ η οποία και κατεβλήθη την 3.12.08.Την επομένη (4.12.08) δόθηκε από τον αρμόδιο Εισαγγελέα Εκτελέσεων Πειραιώς η υπ' αριθμόν Φ 67730 εντολή εκτέλεσης της απόφασης αυτής, στην οποία παράνομα και καθ' υπέρβαση εξουσίας, επεβλήθη η συνεχής φρούρηση, δηλαδή κράτηση μου, που συνιστά, ουσιαστικά και τυπικά, κατάχρηση εξουσίας (239-β' ΠΚ), αφού η διακοπή της ποινής κατ' άρθρο 557 ΚΠΔ είναι ελεγχόμενη ελευθερία και γι’ αυτό ο χρόνος της δεν υπολογίζεται ως χρόνος κράτησης (563, παρ. 2 ΚΠΔ), η, δε, «φρούρηση» συνιστά στέρηση της ελευθερίας (Εφ Αθ, 444/96, ΠΧ ΜΣΤ, 552, Εφ Κερκ 155/05 αδημ).Η εντολή αυτή, όμως, ανεκλήθη, παρανόμως, μετά 4ωρο, περίπου, από τον ίδιο Εισαγγελέα, που θυμήθηκε, εκ των υστέρων, τις προσωρινές μου κρατήσεις (sic!).Ο ανωτέρω Εισαγγελέας, όμως, εγνώριζε, ασφαλώς, ότι σε εξαιρετικές περιπτώσεις, στις οποίες η κατάσταση της υγείας του κρατουμένου είναι «απολύτως ασυμβίβαστη» με την κράτηση, μπορεί να απαιτηθεί η απελευθέρωση του συγκεκριμένου προσώπου υπό προϋποθέσεις, η δε, επιδείνωση της υγείας του ενδιαφερομένου δεν συνιστά καθεαυτή παραβίαση του άρθρου 3, αλλά επιβάλλεται, καθώς απορρέει από τις ελλείψεις ως προς την παροχή των απαιτούμενων ιατρικών φροντίδων (ΕΣΔΑ, Υπόθεση Κ κατά Ελλάδος, ΝοΒ 56, σελίδα 1953).Η κατά τα άνω ματαίωση της νοσηλείας μου συνιστά, αυτονόητα, παράβαση καθήκοντος, αλλά και παραβίαση του άρθρου 306 ΠΚ, καθώς επίσης και παράβαση του άρθρου 240 ΠΚ, αφού συνεχίσθηκε η εκτέλεση της ποινής μου, η οποία ήδη έχει διακοπεί με την παραπάνω απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Πειραιώς, που είναι ανέκλητη και εκτελεστή, κατ’ άρθρο 561 ΚΠΔ.             Ενώ είναι γνωστό και δεδομένο, ότι η εκτέλεση της προσωρινής κράτησης αναστέλλεται μέχρι την πλήρη απότιση και έκτιση της ποινής, η οποία ΔΕΝ επέρχεται με την αναβολή ή την διακοπή της, το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με το υπ’ αριθμόν 528/09 Βούλευμά του, που εκδόθηκε με δική μου αίτηση, δέχεται ότι κατά την διακοπή της ποινής «αναβιώνει» η εκτέλεση της προσωρινής κράτησης, παραθέτοντας, ως αιτιολογία, της παραδοχής του αυτής μόνον την τηλεγραφική φράση «ΟΙΚΟΘΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ» (!!!) που δεν είναι, ασφαλώς, αιτιολογία, όπως επιβάλλουν τα άρθρα 93 Συντ. και 139 ΚΠΔ.            Η κατά την άποψη αυτή δήθεν «αναβίωση» της προσωρινής κράτησης ΔΕΝ μπορεί να λειτουργήσει παρά μόνον ΩΣ ΜΕΣΟΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ της διακοπής της ποινής και όχι ως μέσον εκτέλεσης της προσωρινής κράτησης.            Και αφού η διακοπή κατ’ άρθρο 557 ΚΠΔ γίνεται για να νοσηλευθεί ο κρατούμενος, με τον αδόκιμο και μη νόμιμο αυτό τρόπο σκέψης, επέρχεται αποτροπή της νοσηλείας του κρατουμένου, που συνιστά ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ μεταχείριση και παραβίαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ (βλ. Μ. Μαργαρίτης, Ερμ ΚΠΔ, σελ. 1164 καιAD HOC ΕΔΔΑ, Υπόθεση Κ κατά Ελλάδος, ΝΟΒ 2008, σελ. 1953).            Η κατά τα άνω μη νόμιμη και απαράδεκτη άποψη-θέση «δημιούργησε» την ανάγκη να υπάρξει, από το Συμβούλιο, ουσιαστική κρίση για την ύπαρξη της αναγκαιότητας αντικατάστασης της προσωρινής κράτησης με περιοριστικούς όρους, με την επίκληση και της ΟλΑΠ 1328/89 (Ποιν.Χρ., Μ, 580), αλλά και πάλι το Βούλευμα παραβίασε, χωρίς να δικαιούται, το δεδικασμένο (57 ΚΠΔ) και υπερέβη την εξουσία του, ώστε να είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΚΥΡΟ (484 ΚΠΔ) και ειδικώτερα:            αα) Η υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/08 Απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, σύμφωνα με το άρθρο 561 ΚΠΔ, δεν μπορεί να προσβληθεί με ένδικα μέσα και είναι ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ, εκδόθηκε για μένα (ταυτότητα προσώπου) και αφορά την ανάγκη νοσηλείας μου εκτός των νοσοκομείων που έχουν ορισθεί από το Νόμο (Σωφρονιστικός κώδικας) για την περίθαλψη και νοσηλεία των κρατουμένων (ταυτότητα πράξης), ώστε να υφίστανται οι προϋποθέσεις για την ισχύ του δεδικασμένου του άρθρου 57 ΚΠΔ, η παράβαση του οποίου απαγορεύεται, κατά την ρητή διάταξη του άρθρου 484, παρ. 1 γ΄ ΚΠΔ.            ββ) Σύμφωνα με τα άρθρα 557 επ ΚΠΔ το Τριμελές Πλημ/κείο Πειραιώς έχει την κυριαρχική και αποκλειστική εξουσία να αποφασίσει για την διακοπή της ποινής, λόγω απειλής ανήκεστης βλάβης της υγείας ή κίνδυνου ζωής του κρατουμένου (εμού, εν προκειμένω) και αφού η απόφασή του, ως αμετάκλητη, παράγει δεδικασμένο και αφορά το μείζον (έκτιση ποινής), σε συνδυασμό με το ότι ο υπόδικος έχει υπέρ αυτού το τεκμήριο της αθωότητας, το Συμβούλιο ΔΕΝ έχει το δικαίωμα, επειδή είναι Εφετείο, ούτε να κρίνει, ούτε να ανακαλέσει, ούτε να τροποποιήσει, ούτε να μεταβάλλει την Απόφαση του Δικαστηρίου, ώστε η DE FACTO ανατροπή της Απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς με το άνω βούλευμα να είναι πράγματι υπέρβαση της εξουσίας, που του παρέχει ο Νόμος, και είναι γι’ αυτό, απαράδεκτο και απολύτως άκυρο (βλ. Λ. Μαργαρίτη, εμβάθυνση, σελ. 452, Μ. Μαργαρίτη, Ερμ. ΚΠΔ, 984 επ).            γγ) Σε συνδυασμό  με τα παραπάνω η επιλογή του Βουλεύματος να ανατρέψει την άνω δικαστική Απόφαση αποδεχόμενο την άποψη της μειοψηφίας σ’ αυτήν, αλλά και αυτήν αποσπασματικά και κατά το δοκούν και, μάλιστα, χωρίς ιατρικές εξετάσεις ή πραγματογνωμοσύνη, συνιστούν και παραβίαση της διάταξης του άρθρου 171, παρ. 1-δ΄ ΚΠΔ, αφού πέραν των ανωτέρω αποστερούν από μένα το Συνταγματικό μου δικαίωμα να κριθώ από τους αρμόδιους φυσικούς δικαστές μου (άρθρο 8 Συντ.).            Άλλωστε η τυχόν αποδοχή της άποψης αυτής με οδηγεί σε σίγουρη και βέβαιη κατάσταση κινδύνου, όχι μόνον υγείας, αλλά και ζωής.             Κι αυτό διότι την 13-3-08 το ΓΝΝΘ ΣΩΤΗΡΙΑ, μετά την εξέτασή μου, γνωμοδότησε ότι επιβάλλεται η ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ αντιμετώπιση της κατάστασής μου, που είναι ΑΔΥΝΑΤΗ υπό τις συνθήκες κράτησης και παραμονής μου στο Νοσοκομείο Κρ/νων, αφού ούτε αυτό, ούτε και τα δημόσια νοσοκομεία, όπου έχω μεταχθεί, αναλαμβάνουν την ευθύνη να προβούν σε χειρουργικές επεμβάσεις με την υποβολή μου σε ολική  αναισθησία, αφού μόνο έτσι διενεργούνται.            Η δε συσκευή C-PAP, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες εφαρμογής στο Νοσοκομείο Κρατουμένων και στο ΣΩΤΗΡΙΑ, αποδείχθηκε, ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την αποκατάσταση των ρινικών μου διόδων, που μπορεί να γίνει μόνο με ρομποτική χειρουργική και τοπική αναισθησία, η οποία ΔΕΝ υπάρχει σε κανένα δημόσιο νοσοκομείο, τυχόν, δε, μη διενέργεια της επέμβασης αυτής και της παχυσαρκίας καθιστούν μόνιμο τον κίνδυνο υγείας και ζωής μου !Ο Εισαγγελέας  Εκτελέσεων Πειραιώς στην υπ' αριθμόν Φ67730/4-12-08 ανάκληση της εντολής του για την εκτέλεση της υπ' αριθμόν ΑΤ 7812/08 Απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου Πειραιώς, ο Εισαγγελέας Εφετών Πειραιώς στην υπ' αριθμόν 146/08 Διάταξη του, μετά από δική μου προσφυγή και ο Προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πειραιώς στην υπ' αριθμόν Πρωτ. 1077/9-2-09 προς εμέ απάντησή του αποδέχονται ρητά και κατηγορηματικά ότι το πρόβλημα εκτέλεσης της άνω Απόφασης υπάρχει επειδή στο κείμενο της ΔΕΝ αναφέρονται οι υποδικίες μου και ΟΧΙ επειδή δήθεν «αναβιώνουν» κατά την διακοπή της ποινής μου!Παρά τους δικούς μου ισχυρισμούς ότι «μη αναφορά των υποδικιών στην Απόφαση» δεν υφίσταται αφού το δικαστήριο που την εξέδωσε έλαβε υπόψη του (και το γράφει) το υπ’ αριθμόν 4384/08 Πιστοποιητικό κράτησης του Νοσοκομείου Κρ/νων Κορυδαλλού, στο οποίο περιέχονται και οι υφιστάμενες υποδικίες μου, δεν κατέστη δυνατόν να τους μεταπείσω και το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς, ήδη, με τις υπ’αριθμ. 1554 και 4512/09 Αποφάσεις του ενώ έκρινε ότι η υπ’ αριθμ. ΑΤ 7812/08 Απόφαση είναι εκτελεστή ως έχει, δεν έδινε εντολή εκτέλεσής της στον Εισαγγελέα !!!Ο Εισαγγελέας εκτέλεσης του Πρωτοδικείου Πειραιώς, από την έκδοση της υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2008 Απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς και μετά, όταν, δηλαδή, ανέλαβε να εκτελέσει την εν λόγω απόφαση, όπως υποχρεούται (549 ΚΠΔ), κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να την αποτρέψει ενεργώντας μεθοδικά, σχεδιασμένα και προγραμματισμένα έχοντας στόχο και σκοπό την ΜΑΤΑΙΩΣΗ της εκτέλεσης και την ΑΝΑΤΡΟΠΗ  της απόφασης, η οποία, λόγω του αμετακλήτου της (561 ΚΠΔ) δεν μπορούσε να προσβληθεί με ένδικα μέσα και ειδικώτερα: α) Ενώ με το υπ’ αριθμόν 5781/5-6-2008 έγγραφό του ζήτησε από την Γραμματεία του Νοσοκομείου Κρατουμένων και παρέλαβε το σύνολο των αποφάσεων με τις οποίες κρατούμαι σε πλήρη φωτοαντίγραφα, ενώ τις άνω αποφάσεις προσκόμισε και επικαλέσθηκε ο ΙΔΙΟΣ στο Δικαστήριο (βλ. Πρακτικά) και, επομένως, τόσο αυτός, όσο και το Δικαστήριο, εγνώριζαν και έλαβαν υπόψη τους ΟΛΕΣ τις αποφάσεις αυτές, μεταξύ των οποίων και τις υποδικίες μου, εκ των υστέρων επικαλέσθηκε την μη αναφορά των τελευταίων στην Απόφαση, όχι επειδή υπήρχε λόγος, αλλά  ΜΟΝΟΝ για να μην εκτελέσει την απόφαση αυτή, δεδομένου, μάλιστα, ότι (ανεξάρτητα και πέραν του ενιαίου της Εισαγγελικής αρχής) τόσο ο Εισαγγελέας που ζήτησε τις αποφάσεις, όσο και εκείνος που  μετείχε στη σύνθεση του δικαστηρίου ΗΤΑΝ το ΙΔΙΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ! β) Ανεξάρτητα και πέραν των ανωτέρω ο Εισαγγελέας Πειραιώς (για την εκτέλεση) αφού, νόμιμα ή μη εθεώρησε ότι θα έπρεπε να περιληφθεί και η υπ’ αριθμόν 48478/2005 Απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών (για την οποία, εν πάση περιπτώσει, έπαυσε οριστικά η ποινική μου δίωξη λόγω παραγραφής, με τη υπ’ αριθμόν 4900/2009 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών) και να αρθούν οι προσωρινές κρατήσεις μου, για να εκτελεσθεί η περί διακοπής απόφαση και παρά τις αντιρρήσεις μου γι’ αυτό, ΩΦΕΙΛΕ αφενός μεν να ζητήσει την συμπλήρωση της απόφασης, όπως υποχρεούται (145 ΚΠΔ) και αφετέρου να ζητήσει από το αρμόδιο Συμβούλιο Εφετών Αθηνών να αποφασίσει για την άρση της προσωρινής κράτησης, όπως υποχρεούται (291 ΚΠΔ), αφού μόνον έτσι θα μπορούσε να εκτελέσει την απόφαση και να προστατεύσει την υγεία μου. γ)  Παρ’ όλ’ αυτά ο Εισαγγελέας ΟΥΔΕΝ εκ των ανωτέρω έπραξε και για να επιβεβαιώσει ότι ΔΕΝ ήθελε να εκτελέσει την περί διακοπής άνω Απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, αντί των ανωτέρω νομίμων ενεργειών και υποχρεώσεών του υπέβαλε την από 29-12-2008 Αίτησή του ζητώντας από το δικαστήριο να απαλείψει το ορισθέν με τη άνω απόφασή του ιδιωτικό Νοσηλευτήριο, επικαλούμενος, μάλιστα, την εισηγητική έκθεση του Ν. 410/76, ΑΝ ΚΑΙ, ΑΣΦΑΛΩΣ, ΕΓΝΩΡΙΖΕ, ότι ο συγκεκριμένος Νόμος ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ με το άρθρο 28 Ν. 1897/87, ώστε να είναι νομικός και λογικός παραλογισμός, να έχει καταργηθεί ο νόμος και να ισχύει η εισηγητική του έκθεση στη Βουλή (!!),και ναι, μεν, το δικαστήριο με την υπ’ αριθμόν 197/09 Απόφασή του ΑΠΕΡΡΙΨΕ την Αίτηση αυτή, πλην όμως ΑΠΕΦΥΓΕ να λύσει το νομικό ζήτημα, αρκούμενο, μόνον, στην επίκληση του οριστικού και αμετάκλητου της απόφασης ΑΤ 7812/08. δ) Αν και εγνώριζε ότι το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών με το υπ’ αριθμόν 528/2009 Βούλευμά του ΑΠΕΡΡΙΨΕ αίτησή μου για την αντικατάσταση της προσωρινής κράτησης με περιοριστικούς όρους, ώστε να νοσηλευθώ, όπως ορίζει η άνω Απόφαση, εν τούτοις ΔΕΝ ζήτησε τότε την μη εκτέλεσή της, οπότε θα είχε, ίσως, νομικό και πραγματικό έρεισμα και (σωστά) ανέμενε την έκδοση νέου Βουλεύματος, μετά από αίτησή μου, όπως και έγινε με το υπ’ αριθμόν 1292/2009 Βούλευμα του άνω Συμβουλίου, που διέταξε την εν λόγω αντικατάσταση, για να νοσηλευθώ, σε εκτέλεση της απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς (ΑΤ 7812/2008). Με αίτησή μου (από 24-6-2009) ζητώ την αντικατάσταση των τεθέντων με το άνω Βούλευμα όρων και ιδίως του αναφερομένου στην ΔΙΑΡΚΗ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ του, δεδομένου, μάλιστα, ότι και το Νοσηλευτήριο ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ να με νοσηλεύσει με την συνεχή παρουσία (ουσιαστική φρούρησή μου) αστυνομικής δύναμης. Μετά την έκδοση, όμως, του άνω Βουλεύματος (Ιούνιος 2009) και την από 3-7-2009 εντολή εκτέλεσης του Εισαγγελέα εκτελέσεων Πειραιώς προέκυψε θέμα ερμηνείας και τρόπου εκτέλεσης του περιεχομένου στο Βούλευμα περιοριστικού όρου της «διαρκούς επιτήρησής» μου από το Αστυνομικό Τμήμα Κυψέλης, τόσο από μένα (αν αυτή είναι συνεχής φρούρηση), όσο και από την Κλινική, που δεν μπορούσε να δεχθεί την συνεχή και διαρκή παρουσία αστυνομικών, γι’ αυτό, τόσο η Κλινική, όσο κι εγώ υποβάλλαμε Αίτηση είτε διευκρίνησης του τρόπου εκτέλεσης, είτε αντικατάστασής του. Αλλά και το Αστυνομικό Τμήμα Κυψέλης ζήτησε διευκρινήσεις και καθορισμό του τρόπου εκτέλεσης του όρου αυτού. Γι’ αυτό και με την από 6-7-2009 Δήλωσή μου καθιστούσα σαφές ότι η εκτέλεση ΔΕΝ μπορεί να γίνει μέχρι να διευκρινισθεί το ανωτέρω θέμα.             Ο Εισαγγελέας εκτέλεσης Πειραιώς, αντί να διευκρινίσει το ζητούμενο ΜΑΤΑΙΩΣΕ την εκτέλεση (!) και εν συνεχεία ο Εισαγγελέας Γ. Πρασάς, συνέταξε το από 28-7-2009 Εισαγωγικό του έγγραφο στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς, με το οποίο, επικαλούμενος την διάταξη του άρθρου 563, παρ. 1, εδ. β΄  ΚΠΔ, ζητούσε από το δικαστήριο να αποφασίσει την εκτέλεση ή μη των ποινών «που αφορά» η υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2009 Απόφασή του.             Και αυτή η ενέργειά του έγινε ΠΑΡΑ το ότι την 22-7-2009 ο Εισαγγελέας Εφετών Αθηνών, με το  υπ’ αριθμόν 44235/2009 έγγραφό του στο Αστυνομικό Τμήμα Κυψέλης διευκρίνιζε και καθόριζε τον τρόπο εκτέλεσης του συγκεκριμένου όρου, κατά τρόπο σαφή και αποδεκτό από όλους, ώστε θα ήταν δυνατή και η άμεση εκτέλεση της περί διακοπής άνω Απόφασης ...Έτσι, όμως, ο Εισαγγελέας ΠΑΡΑΒΙΑΖΕΙ και το δεδικασμένο του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, προφανώς, αφού διαπίστωσε ότι ΜΑΤΑΙΩΝΟΝΤΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΑ τα αρχήθεν δικά του σχέδια και μεθοδεύσεις προκειμένου να αποτρέψει την εκτέλεση της απόφασης και την νοσηλεία μου, γεγονός που θα αποδείκνυε αφενός μεν ότι το Θεραπευτήριο ΥΓΕΙΑ δεν με νοσήλευσε και ΕΞΗΠΑΤΗΣΕ το Τριμελές Εφετείο Κερκύρας, δηλώνοντας ότι, δήθεν, νοσηλεύθηκα και αφετέρου θα απεδεικνύετο, επίσης, το ΠΑΡΑΝΟΜΟ της έκδοσης της υπ’ αριθμόν 92/2007 Απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κερκύρας, που απέρριψε την αίτησή μου για συνέχιση της νοσηλείας μου σε άλλο Νοσηλευτήριο, δεχόμενο την διαβεβαίωση του ΥΓΕΙΑ, ΧΩΡΙΣ να διαταχθεί η εξέτασή μου από γιατρούς (560 παρ. 3 ΚΠΔ) και ΧΩΡΙΣ να διερευνηθεί γιατί, πώς και από ποιόν, υπεξήχθησαν ΟΛΑ τα σχετικά έγγραφα της υπόθεσης αυτής. Υπό τις συνθήκες αυτές, όμως, ο Εισαγγελέας έχει διαπράξει ΚΑΙ το αδίκημα του άρθρου 239 Β΄ΠΚ, σε συνδυασμό, μάλιστα, με τα άρθρα 137Α  και 137Β ΠΚ, αφού η ματαίωση και αποτροπή της νοσηλείας έχει κριθεί από το ΕΔΔΑ (Υπόθεση Κ κατά Ελλάδος, 2008, ΝοΒ 2008, σελίδα 1253) ότι συνιστά απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, κατά το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ, που έχει υπερνομοθετική ισχύ (28 Συντ)            Ο Εισαγγελέας εκτέλεσης του Πρωτοδικείου Πειραιώς, Κων/νος Σοφουλάκης συνέταξε και μου κοινοποίησε, άρον – άρον, την υπ’ αριθμόν 12171/12-8-2009 Κλήση του για να παρασταθώ ενώπιον του Τριμελούς Πλημ/κείου Πειραιώς (9-9-2009), στην οποία και αναφέρει ότι καλούμαι σε εκδίκαση υπόθεσής μου, που αφορά «εκτέλεση ποινής που έχει διακοπεί» επικαλούμενος το άρθρο 563 ΚΠΔ, ενώ εγνώριζε ότι ουδέποτε εκτελέσθηκε η διαταχθείσα διακοπή.            Εν τω μεταξύ και ολίγον πριν την άνω δικάσιμο έλαβα γνώση του ανωτέρω εγγράφου (παραγγελίας) του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών γι’ αυτό και ζήτησα, με Αίτησή μου, από τον Εισαγγελέα Εκτέλεσης Πειραιώς να εκτελέσει την άνω περί διακοπής Απόφαση, η οποία και διετάχθη από τον Εισαγγελέα κ. Μπρή την 7-9-2009, που, όμως, την ανεκάλεσε την επομένη (8-9-2009) ενόψει του άνω δικαστηρίου, πιεσθείς, προφανώς, για να μην εκθέσει τους άνω συναδέλφους του.             Το Τριμελές Πλημ/κείο Πειραιώς με την υπ’ αριθμόν ΑΤ 6089/2009 απόφασή του, επί της εν λόγω υποθέσεως, διέταξε ... πραγματογνωμοσύνη, για να διαπιστωθεί αν η κατάσταση της υγείας μου είναι ίδια μ’ εκείνην βάσει της οποίας διετάχθη η διακοπή της κράτησής μου και αν η ορισθείσα Κλινική είναι σε θέση να με νοσηλεύσει, αν και:α)      Η προϋπόθεση εφαρμογής του άρθρου 563 ΚΠΔ είναι να έχει γίνει η διακοπή εκτέλεσης της ποινής, η οποία, όμως, ΔΕΝ έχει γίνει και οι ποινές μου εκτελούνται – εκτίονται. β)      Η διακοπή εκτέλεσης της ποινής γίνεται με την εισαγωγή του κρατουμένου στο νοσηλευτήριο, δηλαδή με την εκτέλεση της περί διακοπής απόφασης (557, παρ. 5 ΚΠΔ), που ΟΥΔΕΠΟΤΕ έγινε ...γ)      Σε κάθε δικαστική διαδικασία σχετική με την διακοπή της ποινής κατ’ άρθρα 557 επ. ο Εισαγγελέας υποχρεούται, πριν εισάγει για εκδίκαση την υπόθεση, να διατάξει την εξέταση του κρατουμένου από δύο γιατρούς που συντάσσουν έκθεση και αναγιγνώσκεται στο δικαστήριο, όπου μπορεί να καλέσει και τους γιατρούς να καταθέσουν (560, παρ. 3 ΚΠΔ). δ)      Ενόψει της άνω διάταξης ΔΕΝ υπήρχε δυνατότητα απόφασης για πραγματογνωμοσύνη, αλλά μόνον αναβολής για την εξέτασή μου κατ’ άρθρο 560, παρ. 3 ΚΠΔ.ε)      Η εφαρμογή του άρθρου 563 ΚΠΔ προϋποθέτει είτε να έχουν παύσει οι λόγοι για τους οποίους έγινε (και όχι διετάχθη) η διακοπή, είτε να έχει παρέλθει ο χρόνος διάρκειάς της...στ)    Σύμφωνα με το άρθρο 561 ΚΠΔ η περί διακοπής απόφαση είναι ΑΝΕΚΚΛΗΤΗ και οριστική, ώστε να απαγορεύεται η ανάκλησή της...Αφού, λοιπόν, τόσο οι Εισαγγελείς, όσο και οι δικαστές – μέλη του Τριμελούς Πλημ/κείου Πειραιώς, έπρεπε να γνωρίζουν και ΔΕΝ εδικαιούντο να αγνοούν όλα τα παραπάνω, είναι ΣΑΦΕΣ, ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ και ΑΥΤΑΠΟΔΕΙΚΤΟ ότι το μοναδικό που ήθελαν και επεδίωξαν να επιτύχουν είναι η ΜΑΤΑΙΩΣΗ της νοσηλείας μου και η (γι’ αυτό) ΑΝΑΚΛΗΣΗ ή ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ της υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2009 Απόφασης περί αυτής, ενήργησαν, δε, μεθοδικά, οργανωμένα, με σχέδιο και προγραμματισμό, ως συγκροτημένη και δομημένη οργάνωση και διέπραξαν τα αδικήματα της ψευδούς βεβαίωσης (242 ΠΚ), της παράβασης καθήκοντος (259 ΠΚ) και της έκθεσης (306 παρ. β΄ ΠΚ), με την επιβαρυντική περίπτωση του άρθρου 187 ΠΚ, δεδομένου ότι ο στόχος και σκοπός τους ήταν, όπως έχω επανειλημμένα καταγγείλει, εγγράφως και προφορικά, η συγκάλυψη παράνομων ενεργειών δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών και η ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ του ιδιωτικού Νοσοκομείου ΥΓΕΙΑ,  με τους οποίους βρίσκομαι σε αντιδικία, για την μέχρι τώρα αποτροπή και ματαίωση της νοσηλείας μου !!!Η εκτέλεση των ποινικών αποφάσεων από τον Εισαγγελέα είναι διοικητική πράξη, η νομιμότητα της οποίας ελέγχεται από τα ποινικά δικαστήρια και όχι από τα διοικητικά (ΑΠ 1076/79, Ποιν Χρ Λ΄, 152) ώστε η κατά τα άνω ενέργεια του Εισαγγελέα, περί την εκτέλεση της απόφασης για την διακοπή της ποινής μου, συνιστά ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, κατά την έννοια του άρθρου 48, Π/Δτος 18/1989, αφού μπορεί, μεν, να φέρει καθεαυτήν όλα τα στοιχεία της νομιμότητας, αλλά γίνεται, όπως ανωτέρω αναλύθηκε, για σκοπό πρόδηλα διαφορετικό από εκείνον για τον οποίο έχει νομοθετηθεί και, επομένως, είναι και γι’ αυτό ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΚΥΡΗ.  Υπό τις άνω προϋποθέσεις και δεδομένα η άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 6089/2009 Απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς είναι ΜΗ ΝΟΜΙΜΗ και ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΚΥΡΗ, για τους εξής λόγους; α) ΔΙΟΤΙ, το δικαστήριο επελήφθη και εξετάζει υπόθεση που αφορά ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ και ΝΟΜΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, αφού οι ποινές μου, στις οποίες αφορά η υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2008 απόφαση ΕΚΤΕΛΟΥΝΤΑΙ, χωρίς να έχει ποτέ εκτελεσθεί η υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2008 απόφαση, που διατάσσει την διακοπή τους, οπότε το πράγματι ζητούμενο ΔΕΝ είναι η εκτέλεση ή μη των ποινών μου, αλλά η ΔΙΑΚΟΠΗ ή ΜΗ της εκτέλεσής τους!β) ΔΙΟΤΙ, απαραίτητη και αναγκαία νομική και λογική προϋπόθεση εφαρμογής της διάταξης του άρθρου 563, παρ. 1, εδ. β΄ ΚΠΔ ΔΕΝ είναι  η εκτέλεση ή μη της ποινής, της οποίας διετάχθη η διακοπή, αλλά η εκτέλεση ή μη της ποινής που έχει, ήδη, ΔΙΑΚΟΠΕΙ, όπως, άλλωστε, ορίζεται ΡΗΤΑ στην διάταξη αυτή.γ) ΔΙΟΤΙ, η διακοπή εκτέλεσης της ποινής ΔΕΝ αρχίζει με την έκδοση της περί αυτής δικαστικής απόφασης, αλλά με την εισαγωγή του κρατουμένου στο νοσηλευτήριο, όπως, επίσης, ΡΗΤΑ, ορίζεται στην παράγραφο 5 του άρθρου 557 ΚΠΔ, ΜΕΤΑ την οποία ανακύπτει δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 563, παρ. 1 εδ. β΄ ΚΠΔ. δ) ΔΙΟΤΙ, κατά λογική ακολουθία των ανωτέρω, το αντικείμενο της δίκης, ουσιαστικά και τυπικά, ΔΕΝ ήταν η εκτέλεση ή μη των ποινών μου αλλά Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ή ΜΗ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. ΑΤ 7812/2008 Απόφασης του ιδίου δικαστηρίου, η οποία, όμως, ήταν ΜΗ ΝΟΜΙΜΗ  και ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ (!), αφού: αα) Η απόφαση αυτή (ΑΤ 7812/2008) είναι οριστική (546 ΚΠΔ), αλλά και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ, σύμφωνα με το άρθρο 561 ΚΠΔ. ββ) Η διαπίστωση των ζητημάτων που ορίζει η υπ’ αριθμόν ΑΤ 6089/2009 απόφαση, αφορά την ΟΥΣΙΑ της απόφασης ΑΤ 7812/208 και είναι γι’ αυτό απαράδεκτη και ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΚΥΡΗ, αφού προσκρούει στο ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ και την αρχή NE BIS IN IDEM, αλλά είναι και αντίθετη με την κοινή λογική, αφού θεωρεί την δικαστική απόφαση είδος ΑΝΑΛΩΣΙΜΟ, ή φθαρτό από τον χρόνο...ε) ΔΙΟΤΙ, αν ο Εισαγγελέας είχε αντιρρήσεις για την εκτέλεση ή μη της υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2008 Απόφασης, θα έπρεπε να απευθύνει τις αντιρρήσεις του στο Δικαστήριο που είναι αρμόδιο, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 565 ΚΠΔ και όχι με την διαδικασία του άρθρου 563 ΚΠΔ, η οποία καθιστά την όλη διαδικασία ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ!στ) ΔΙΟΤΙ, απόδειξη όλων των ανωτέρω είναι και το γεγονός ότι ο ίδιος ο Εισαγγελέας Πλημ/κών Πειραιώς ΔΙΕΤΑΞΕ την εκτέλεση της υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2009 Απόφασης, μόλις την 7-9-2009, την οποία, όμως, εντολή του ανεκάλεσε την επομένη (8-9-2009) προκειμένου να διεξαχθεί η άνω δίκη ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙ’ ΑΥΤΟ (!), που σημαίνει, ότι DE FACTO και DE JURE, με την συγκεκριμένη ενέργειά του ΑΝΕΚΑΛΕΣΕ  και το από 28-7-2009 Εισαγωγικό Έγγραφο της δίκης αυτής, στερώντας την οποιαδήποτε περαιτέρω διαδικασία από κάθε δικονομική νομιμότητα.ζ) ΔΙΟΤΙ, ήδη, το άνω δικαστήριο, με τις υπ’ αριθμούς ΒΤ 197, ΒΤ 198, ΑΤ 1554, ΒΤ 4352 και ΑΤ 4722/2009 αποφάσεις του έχει κρίνει και έχει αποφασίσει ότι ΟΥΔΕΝ πρόβλημα υπάρχει στην εκτέλεση της υπ’ αριθμ. ΑΤ 7819/2009 απόφασή του, με την τελευταία εκ των άνω αποφάσεων να έχει εκδοθεί την 12-6-2009, ΧΩΡΙΣ να έχει ανακύψει θέμα ιατρικής πραγματογνωμοσύνης. η) ΔΙΟΤΙ, η εκτέλεση της υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2008 απόφασης κατέστη δυνατή ΜΟΝΟΝ μετά την έκδοση (26-6-2009) του υπ’ αριθμόν 1292/2009 Βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, το οποίο, επίσης, αποδέχεται και βεβαιώνει την ανάγκη της νοσηλείας μου, η, δε, καθυστέρηση, έκτοτε, της εκτέλεσής της ΔΕΝ ήταν παρά μόνον διαδικαστική και αφορούσε τον τρόπο εκτέλεσης του τεθέντος, με το Βούλευμα αυτό, περιοριστικού όρου της «διαρκούς επιτήρησης» που κι αυτό λύθηκε την 12-7-2009, με την έκδοση της υπ’ αριθμόν 44235/22-7-2009 παραγγελίας – εντολής του Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών, την οποία πληροφορηθείς ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Πειραιώς την 7-9-2009, έσπευσε να εκδώσει αυθημερόν την άνω παραγγελία εκτέλεσης της υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2008 απόφασης. θ) ΔΙΟΤΙ, ο Εισαγγελέας Πλημ/κών Πειραιώς, με το από 28-7-2009 εισαγωγικό του έγγραφο ΔΕΝ επικαλείται, ούτε αναφέρει ότι έχουν παύσει ο λόγοι έκδοσης της περί διακοπής απόφασης όπως απαιτεί η διάταξη του άρθρου 563 ΚΠΔ και, εν πάση περιπτώσει, ΩΦΕΙΛΕ ο ίδιος να διαπιστώσει και να διατάξει την εξέτασή μου από 2 γιατρούς όπως ορίζεται στο άρθρο 560, παρ. 3 ΚΠΔ, μετά, δε την εξέταση αυτή και αν αυτή διεπίστωνε την αποκατάσταση της υγείας μου, θα είχε το δικαίωμα να εισάγει την αίτησή του στο δικαστήριο. ι) ΔΙΟΤΙ, η νοσηλεία του κρατουμένου στο νοσηλευτήριο της επιλογής του, σύμφωνα με το άρθρο 557, παρ. 3 ΚΠΔ, αποδεικνύεται με ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗΡΙΟΥ και ΔΕΝ αποτελεί ζήτημα πραγματογνωμοσύνης. ια)ΔΙΟΤΙ, η επί 10μηνο ήδη, τότε, μη εκτέλεση της υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/2009 απόφασης και η ματαίωση της νοσηλείας μου συνιστά παράβαση καθήκοντος, αλλά ΚΑΙ απάνθρωπη – εξευτελιστική μου μεταχείριση, που επιτείνεται με την υπ’ αριθμόν ΑΤ 6089/2009 απόφαση. Το άνω δικαστήριο αποφαινόμενο επί ενστάσεώς μου για το συγκεκριμένο θέμα, με την υπ’ αριθμ. ΑΤ 6378/2009 Απόφασή του δέχθηκε ότι: «Με τη με αρ. 7812/2008 απόφαση αυτού του δικαστηρίου διατάχθηκε η διακοπή εκτέλεσης των ποινών των αναφερομένων στο σκεπτικό ποινών λόγω ανήκεστου βλάβης της υγείας του Ευσταθίου Στογιάννου επί 2 ½  μήνες. Σύμφωνα με το άρθρο 557 ΚΠΔ παρ. 5 εδ.β ΚΠΔ η διακοπή εκτέλεσης της ποινής αρχίζει από την ημέρα που ο κατάδικος εισάγεται στο ίδρυμα, ενώ κατά τη διάταξη 561 ΚΠΔ κατά της απόφασης που διέταξε διακοπή της ποινής, εκτός από την περίπτωση του άρθρου 555 δεν επιτρέπεται ένδικο μέσο. Στην προκειμένη περίπτωση η ως άνω διακοπή δεν άρχισε διότι η απόφαση που τη διέταξε επέστρεψε ανεκτέλεστη. Ακολούθως η Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Πειραιώς εισήγαγε αυτεπάγγελτα την ποινική δικογραφία επί της οποίας εκδόθηκε η προαναφερθείσα απόφαση (βλ. το από 28-7-2009 εισαγωγικό έγγραφο) ενώπιον αυτού του δικαστηρίου  κατά τη δικάσιμο της 21-9-2009 κατά την αυτόφωρη διαδικασία «προκειμένου το δικαστήριο σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 563 εδ.β ΚΠΔ να διατάξει την εκτέλεση ή μη των ποινών στις οποίες η υπ. αριθμ. Α.Τ 7812/2008 απόφαση αφορά». Το Δικαστήριο κατά την δικάσιμο της 21-9-2009 με τη με αρ. 6089/2009 απόφαση του ανέβαλε την εκδίκαση της υπόθεσης για την παρούσα δικάσιμο και διέταξε πραγματογνωμοσύνη προκειμένου οι πραγματογνώμονες γνωμοδοτήσουν με αιτιολογημένες εκθέσεις αφού εξετάσουν τον κρατούμενο Ευστάθιο Στογιάννο και λάβουν γνώση του φακέλου αν η κατάσταση της υγείας του σήμερα είναι αυτή που αναφέρεται στην προαναφερθείσα με αρ. 7812/2008 απόφαση και οδήγησε στη διακοπή της εκτέλεσης της ποινής και αν η κατάσταση της υγείας του αντιμετωπίζεται σήμερα στο θεραπευτικό κέντρο DOCTORS HOSPITAL. Κατά τα οριζόμενα στη διάταξη του άρθρου 563 παρ.1 ΚΠΔ εδ. α «Όταν ανακοινωθεί στον αρμόδιο εισαγγελέα η απόρριψη της αίτησης για χάρη αυτός διατάσσει αμέσως την εκτέλεση της ποινής που έχει αναβληθεί ή διακοπεί εξαιτίας αυτού του λόγου» εδ.β. Σε κάθε άλλη περίπτωση η εκτέλεση διατάσσεται από το δικαστήριο ή τον εισαγγελέα που έχουν αρμοδιότητα σύμφωνα με το άρθρο 559, αμέσως μόλις παύσουν να υπάρχουν οι λόγοι που οδήγησαν στην αναβολή ή στη διακοπή ή μόλις περάσει η καθορισμένη διάρκεια της». Επομένως για την εφαρμογή της διάταξης ήτοι για να διαταχθεί εκτέλεση της διακοπείσας ποινής πρέπει να έχει αρχίσει η διακοπή εκτέλεσης της ποινής κατά άρθρο 557 παρ.5 εδ.β ΚΠΔ και περαιτέρω πρέπει είτε να έχουν παύσει οι λόγοι που οδήγησαν στην διακοπή είτε να έχει περάσει η καθορισμένη διάρκεια της. Στην προκειμένη περίπτωση από τα αναγνωστέα έγγραφα προκύπτει ότι η με αρ. 7812/2009 απόφαση δεν εκτελέστηκε και επομένως δεν άρχισε η διακοπή των ποινών που αναφέρονται στην εν λόγω απόφαση οι οποίες συνεχίζουν να εκτελούνται μέχρι σήμερα. Συνακόλουθα δεν συντρέχει νόμιμος λόγος να διαταχθεί εκτέλεση ποινών που δεν διακόπηκαν και συνεχίζουν να εκτελούνται. Με την άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 6378/2009 Απόφαση του Τριμελούς Πλημ/κείου Πειραιώς ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ, ουσιαστικά και τυπικά η υπ’ αριθμόν ΑΤ 6089/2009 προηγούμενη απόφασή του, αφού το σκεπτικό της τελευταίας για την εφαρμογή του άρθρου 563 ΚΠΔ πριν αρχίσει η διακοπή της ποινής περιορίζεται σε μια απλή, λιτή και ΣΑΦΗ διαπίστωση, η οποία, όμως, αποδομήθηκε ΚΑΘΟΛΙΚΑ με την νεώτερη άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 6378/2009, απόφασή του.Παρ’ όλ’ αυτά, όμως, εγώ ΟΥΤΕ ΑΡΝΗΘΗΚΑ, ΟΥΤΕ ΑΝΤΕΛΕΞΑ στην εξέτασή μου από τους ορισθέντες με την υπ’ αριθμόν ΑΤ 6089/2009 απόφαση πραγματογνώμονες ΑΝ ΚΑΙ αυτή έγινε ΜΕΤΑ την έκδοση της υπ’ αριθμόν ΑΤ 6378/2009 απόφασης, αυτό, δε, διότι ΟΥΔΕΝ έχω να κρύψω ή να αποφύγω!!!            Ακόμη και ο πλέον βραδύνους πολίτης γνωρίζει ότι οι ΧΡΟΝΙΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΟΝΤΑΙ με την πάροδο του χρόνου και η, τυχόν, βελτίωσή τους προϋποθέτει ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ συγκεκριμένη και ορισμένη !!            Πέραν των ανωτέρω πρέπει να σημειώσω και τα εξής:             α) Η αναπνευστική μου λειτουργία είναι προβληματική και βεβαρημένη από τα νεανικά μου χρόνια εξαιτίας χρόνιας βρογχίτιδας και ΒΡΟΓΧΙΚΟΥ ΑΣΘΜΑΤΟΣ (δηλαδή Χ.Α.Π.) λόγοι για τους οποίους μετά από τρίμηνη στρατιωτική θητεία, κρίθηκα ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΣ και απολύθηκα ως Ι-5.                β) Η υπέρταση και η αγγειοσπαστική στηθάγχη, που εμφανίσθηκαν στην αρχή της δεκαετίας του ’90 μου προκάλεσαν, το 1997, ΟΞΥ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΜΥΟΚΑΡΔΙΟΥ.             γ) Στην γενεαλογική σειρά των εκ πατρός συγγενών μου ΔΕΝ υπάρχει φυσιολογικός θάνατος, αλλά ΜΟΝΟΝ θάνατοι από καρδιακές προσβολές και εγκεφαλικά και, μάλιστα, σε μικρές ηλικίες (ακόμη και 46 ετών...), γεγονός που καθιστά ακόμη περισσότερο προβληματική την δική μου κατάσταση...            Από όλα αυτά είναι αυτονόητα αντιληπτό ότι ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ δεν αντιμετωπίζω μόνον κίνδυνο υγείας, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΖΩΗΣ, γεγονός που μπορεί να διαπιστωθεί και να βεβαιωθεί από τους γιατρούς, νοσηλευτές και υπαλλήλους του Νοσοκομείου Κρ/νων Κορυδαλλού.            Μετά την έκδοση της άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 6378/09 απόφασης του Τριμελούς Πλημ/κείου Πειραιώς ακολούθησε η έκδοση των υπ’ αριθμ. ΑΤ 6713, 7524 και 8951/2009 αποφάσεών του, που απαιτούσαν την διεξαγωγή Ιατρικής Πραγματογνωμοσύνης και την εκ νέου βεβαίωση της κλινικής ότι μπορεί να αναλαμβάνει να με νοσηλεύσει, καλώντας και τον αντιπρόσωπό της, Ιατρό Σωκράτη Δούκα να προσέλθει και να καταθέσει στο δικαστήριο, δημιουργώντας, όμως ένα απίστευτο «κομβόι» αλληλοσυγκρουομένων και αντιφατικών αποφάσεων, σκέψεων και ενεργειών, που απαξιώνουν κάθε έννοια δικαιοσύνης και ηθικής.               Ειδικώτερα: α)         Μετά την έκδοση της άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 6089/09 απόφασης υπέβαλα την από 14/9/2009 αίτησή μου για την ανάκλησή της.β)         Το Τριμελές Πλημ/κείο Πειραιώς με την άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 6378/09 απόφασή του ΑΠΟΔΕΧΘΗΚΕ την νομιμότητα και βασιμότητα της από 14/9/09 αίτησής μου, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της (άνω), αλλά ανέβαλε προκειμένου να προσκομισθούν τα πρακτικά και το πλήρες σκεπτικό της υπ’ αριθμόν ΑΤ 6089/09 απόφασης. γ)         Υπό τις συνθήκες αυτές, όμως, η κρίση για την δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 563 ΚΠΔ πριν εκτελεσθεί η περί διακοπής της ποινής απόφαση περιεβλήθη με τη ισχύ του δεδικασμένου (57 ΚΠΔ) από την υπ’ αριθμόν ΑΤ 6378/09 απόφαση, ώστε να δεσμεύει κάθε επόμενη δικαστική κρίση (510, παρ. Ι-ΣΤ΄ ΚΠΔ), το οποίο (δεδικασμένο) πρέπει να λαμβάνεται υπόψη αυτεπάγγελτα (511 ΚΠΔ).δ)         Παρ’ όλ’ αυτά, όμως, το δικαστήριο αυτό με την υπ’ αριθμόν ΑΤ 6713/09 απόφασή του ΔΕΝ ανακαλεί, έστω τυπικά, την άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 6378/09 προηγούμενη απόφασή του, ώστε να συμβαίνει το λογικά παράδοξο και νομικά ασύμβατο της συνύπαρξης δύο δικαστικών αποφάσεων του ιδίου δικαστηρίου με αντίθετα σκεπτικά, αιτιολογίες και κρίσεις !!!ε)         Ενώ η υπ’ αριθμόν ΑΤ 8951/2010 απόφαση του δικαστηρίου διέτασσε την διεξαγωγή της πραγματογνωμοσύνης «αφού συνταχθεί νέα μελέτη ύπνου στο Γ.Ν.Ν.Θ. ΣΩΤΗΡΙΑ για να ληφθεί από αυτούς (πραγματογνώμονες) υπόψη», ο Εισαγγελέας εκτέλεσης του Πρωτοδικείου Πειραιώς (κ. Σοφουλάκης) ΔΕΝ έδινε τη κατ’ άρθρο 549 ΚΠΔ σχετική Εντολή του στο Νοσοκομείο Κρατουμένων Κορυδαλλού για να μεταχθώ και να υποβληθώ στην σχετική άνω εξέταση!!!            Τελικά η εξέταση αυτή έγινε, όχι εις εκτέλεση της άνω απόφασης, αλλά επειδή διετάχθη από την πνευμονολόγο του Νοσοκομείου Κρατουμένων μετά από δική μου παράκληση και παρέμβαση της Εισαγγελέως Φυλακών Κορυδαλλού και της Διευθύντριας του Νοσοκομείου Κρατουμένων, αλλιώς δεν θα είχε, ακόμη, γίνει …             Κάθε περαιτέρω σχόλιο… περιττεύει !!!              Η από 19/2/2010 Ιατρική Πραγματογνωμοσύνη διεπίστωσε και βεβαίωσε την δραματική επιδείνωση της κατάστασης της υγείας μου, τους κινδύνους που διατρέχω και την ανάγκη επείγουσας αντιμετώπισής της.             Οι υπεύθυνοι της Κλινικής, όμως, απαίτησαν από μένα την καταβολή 5.000 ΕΥΡΩ για να προσέλθει στο δικαστήριο ο κληθείς ιατρός Σ. Δούκας και 7.000 ΕΥΡΩ για να μου χορηγήσουν νέα, δική τους, βεβαίωση κατά τα ανωτέρω, απαίτηση την οποία εθεώρησα εκβιαστική, απαράδεκτη και ανήθικη, αφού μάλιστα, για τα ποσά αυτά δεν ήθελαν να εκδώσουν αποδείξεις, ούτε να συμψηφισθούν με τα συμφωνηθέντα νοσήλεια, ώστε ήμουν υποχρεωμένος να ανεύρω άλλο νοσηλευτήριο.             Γι’ αυτό και στην συνεδρίαση του δικαστηρίου της 21/2/2010 ζήτησα την αναβολή της εκδίκασης της υπόθεσης, ώστε να μου δοθεί ο χρόνος ανεύρεσης άλλου νοσηλευτηρίου, ενόψει και της (γνωστής στο δικαστήριο) άνω παράνομης και αήθους συμπεριφοράς της κλινικής DOCTORS HOSPITAL.            Όπως αποδείχθηκε, όμως το Πρωτοδικείου και η Εισαγγελία Πρωτοδικών Πειραιώς, συνολικά και καθολικά, δεν είχαν παρά ένα και μόνον στόχο, σκοπό και απόφαση: ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΝ, ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ, ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ και να ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΝΟΣΗΛΕΙΑ ΜΟΥ!!!            Κι αυτό διότι ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του ΥΓΕΙΑ, ενόψει εκδίκασης της κατ’ αυτής αγωγής μου, αλλά και συγκάλυπταν τις ευθύνες των δικαστών και εισαγγελέων για τις μέχρι τότε ενέργειες και αποφάσεις τους προς την ίδια κατεύθυνση !!!            Εάν, πραγματικά, το άνω δικαστήριο και η Εισαγγελία ήθελαν να ανταποκριθούν στις νόμιμες υποχρεώσεις τους και στο στοιχειώδες καθήκον της προστασίας της υγείας μου, ως μείζονος αγαθού (άρθρο 5, παρ. 5, Συντ. άρθρο 3 ΕΣΔΑ κ.λ.π.) θα έπρεπε όχι μόνον να αναβάλλουν την εκδίκαση της υπόθεσης για να βρεθεί νοσηλευτήριο, αλλά και να υποχρεώσουν τον αρμόδιο Εισαγγελέα να μεριμνήσει γι’ αυτό, ανεξάρτητα από τις όποιες δικές μου προσπάθειες, αφού, πέραν των άλλων, κατ’ άρθρο 560 παρ. 1 ΚΠΔ, η κίνηση της διακοπής της ποινής κατ’ άρθρα 557 επ ΚΠΔ, γίνεται και από τον Εισαγγελέα, ο οποίος υποχρεούται μ’ αυτό τον τρόπο, να εκδηλώσει έμπρακτα το ενδιαφέρον και την υποχρέωση της πολιτείας για την προστασία της υγείας των πολιτών και, ειδικά, την παροχή πλήρους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους κρατουμένους, για τους οποίους και ευθύνεται, όπως ορίζει ο Σωφρονιστικός Κώδικας (Ν. 2776/99).             Παρ’ όλ’ αυτά το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς εκδίδει την υπ’ αριθμόν ΑΤ 1493/2010 απόφαση του και απορρίπτοντας το αίτημα της αναβολής, διατάσσει την εκτέλεση των ποινών μου που διεκόπησαν με την υπ’ αριθμόν ΑΤ 7812/08 απόφασή του ΜΑΤΑΙΩΝΟΝΤΑΣ ΟΡΙΣΤΙΚΑ την νοσηλεία μου, αν και αυτή έχει κριθεί από τους γιατρούς και τα Νοσοκομεία ως ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ!!            Απόδειξη της πλήρους αδιαφορίας των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών του Πρωτοδικείου Πειραιά για την υγεία και την ζωή μου είναι και η υπ’ αριθμόν ΑΤ 5697/2010 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε μετά την από 14/6/2010 δική μου αίτηση με την οποία ζητούσα την ανάκληση και διόρθωση της άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 1493/2010 απόφασής του.            Το αίτημά μου αυτό έχει έρεισμα στην διάταξη του άρθρου 2 του 7ου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ και του άρθρου 176 ΚΠΔ, σύμφωνα με τα οποία και για τους ανωτέρω λόγους το δικαστήριο είχε την υποχρέωση να αποκαταστήσει τη νομιμότητα και την ασφάλεια δικαίου, πολύ περισσότερο, μάλιστα, αφού η απόφαση αυτή (ΑΤ 1493/010) είναι οριστική και αμετάκλητη, κατ’ άρθρο 561 ΚΠΔ.             Το δικαστήριο αυτό, όμως με τη υπ’ αριθμόν ΑΤ 5697/2010 απόφασή του επικαλείται ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ το άρθρο 548 ΚΠΔ και απορρίπτει το αίτημά μου, σημειώνοντας, μάλιστα, ότι οι δικές μου αιτιάσεις έπρεπε να προβληθούν με ένδικα μέσα κατά της άνω απόφασής του, αν και (προφανώς) γνωρίζει ότι (κατ’ άρθρο 561 ΚΠΔ), ουδέν ένδικο μέσο μπορεί να ασκηθεί !!!            Η απόφαση αυτή, όμως, είναι ηθικά επιλήψιμη, δικαιϊκά  απαράδεκτη, αντισυνταγματική και παράνομη, κυρίως επειδή το δικαστήριο, ως όργανο του εναγομένου, αδιαφορεί και δεν προστατεύει την υγεία μου, όπως υποχρεούται, επιμένοντας να αντιμετωπίζει το ζήτημα τυπολατρικά, λόγος, για τον οποίο δικαιούμαι να πιστεύω, ότι και η απόφαση αυτή είναι ενταγμένη στην μεθόδευση της προσπάθειας να προστατευθούν τα συμφέροντα του ΥΓΕΙΑ και να συγκαλυφθούν οι επιλήψιμες και παράνομες ενέργειες των δικαστών και των εισαγγελέων.             Μετά την έκδοση της απόφασης αυτής υποβάλλω αίτηση στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς και ζητάω απ ‘αυτόν να κινήσει αυτεπάγγελτα την διαδικασία διακοπής της κράτησής μου, όπως, άλλωστε, υποχρεούται με το άρθρο 560, παρ. 1 ΚΠΔ, δεδομένου,  ότι η κατά τα άνω ματαίωση της νοσηλείας μου είχε ως συνέπεια και την απώλεια της δικής μου οικονομικής δυνατότητας να καταβάλλω την αναγκαία δαπάνη, λόγω της εν τω μεταξύ ριζικής αλλαγής των ασφαλιστικών δεδομένων εξ αιτίας του μνημονίου. Τα ίδια επανέλαβα σ’ αυτόν (Εισαγγελέα) εγγράφως όταν κλήθηκα απ’ αυτόν, δια της γραμματείας του Νοσοκομείου Κρ/νων Κορυδαλλού, να του δηλώσω – κατονομάσω το νοσηλευτήριο, όπου θα νοσηλευθώ, επιμένοντας, ότι στα πλαίσια της διάταξης του άρθρου 560, παρ. 1 ΚΠΔ, αλλά και της ευθύνης – υποχρέωσης της Πολιτείας, δηλαδή του εναγομένου Ελληνικού  Δημοσίου, υποχρεούται να προστατεύει τη υγεία μου, όχι μόνον ως πολίτη (άρθρο 5 παρ. 5 Συντ), αλλά, ειδικά, ως κρατουμένου, σύμφωνα με τα άρθρα 27 επ. του Σωφρονιστικού Δικαστηρίου με επανειλημμένες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ό.π.), αλλοιώς υπάρχει παράβαση του άρθρου 3 της ΕΣΔΑ.             Η λαϊκή παροιμία «στου κουφού την πόρτα, όσο θέλεις βρόντα», το βιβλικό, δηλαδή, «φωνή βοώντος εν τη ερήμω» επαναλήφθηκε για μία ακόμη φορά, αφού ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Πειραιώς, στα πλαίσια της μέχρι τώρα πάγιας τακτικής του, δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τη προστασία της υγείας μου, αλλά μόνον για την δημιουργία ουσιαστικών και «νομίμων» δεδομένων  αποτροπής της νοσηλείας μου, πιστός και επίμονος στην προστασία του ΥΓΕΙΑ και των συναδέλφων του, όπως αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, με την παραβίαση κάθε νομιμότητας διαδικασίας και ουσίας.             Ειδικώτερα: α)         Κατά παράβαση του άρθρου 10 Συντ. ΔΕΝ μου απάντησε στην άνω προς αυτόν αίτησή μου αιτιολογώντας την άρνησή του να κινήσει ανεπάγγελτα την διαδικασία εξασφαλίζοντας την νοσηλεία μου.β)         Εισάγει την άνω προς αυτόν αίτησή μου στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς, ως, δήθεν, δική μου αίτηση διακοπής της κράτησής μου, σύμφωνα με τα άρθρα 557 επ. ΚΔΠ.γ)         Έστω κι έτσι παραλείπει να δώσει εντολή για την εξέτασή μου από δύο γιατρούς, όπως υποχρεούται από το άρθρο 560, παρ. 3 ΚΠΔ και αντ’ αυτού ζητά μόνο πιστοποιητικό νοσηλείας μου από το Νοσοκομείο Κρ/νων Κορυδαλλού, ενώ ΣΚΟΠΙΜΑ (;) δεν διαβιβάζει στο δικαστήριο ούτε την άνω  Ιατρική Πραγματογνωμοσύνη, την οποία ο ίδιος εκτελώντας την απόφαση του δικαστηρίου, εμερίμνησε και επιμελήθηκε να διενεργηθεί και προσαρτήθηκε στην άνω υπ’ αριθμόν ΑΤ 1493/2010 απόφαση του ιδίου δικαστηρίου.            Κατά την ενώπιον του Δικαστηρίου εκδίκαση της υπόθεσης αυτής (30/11/2010) αρνήθηκα να παρασταθώ για να μην νομιμοποιήσω με την παρουσία μου (174 ΚΠΔ), την μη νόμιμη αυτή διαδικασία και διεβίβασα στο δικαστήριο δήλωσή μου (από 22/11/2010), όπου ανέφερα τις ακυρότητες αυτές, ζητώντας από το δικαστήριο να αποκαταστήσει την νομιμότητα, διαδικαστικά και ουσιαστικά…            Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς, παρά τα ανωτέρω, εκδίκασε την υπόθεση, όπως εισήχθη ενώπιόν του από τον Εισαγγελέα, εξέδωσε την υπ’ αριθμόν ΑΤ 8476/2010 απόφασή του και ….. απέρριψε (!) την «αίτησή μου» !!!               Η απόφαση αυτή είναι ΣΚΑΝΔΑΛΟ πρώτου μεγέθους, καθώς είναι αδύνατο να δεχθεί κανείς, ότι υπάρχουν δικαστές που δεν γνωρίζουν στοιχειώδεις αρχές του δικαίου και της δικονομίας, όπως ότι είναι αδιανόητο και συνιστά υπέρβαση εξουσίας να «απορρίπτεται» ανύπαρκτο αίτημα, όπως στην περίπτωση αυτή, αφού η αίτησή μου είχε αποδέκτη τον Εισαγγελέα και ζητούσε την απ’ αυτόν κίνηση της διαδικασίας διακοπής της κράτησής μου και όχι το δικαστήριο…            Αλλά, ακόμη και στην περίπτωση θεώρησης της αίτησης αυτής ως δικής μου αίτησης διακοπής της κράτησής μου, η απόρριψή της με την άνω απόφαση είναι επίσης ΣΚΑΝΔΑΛΟ και, μάλιστα, μεγαλύτερο, αφού το δικαστήριο, ως όργανο της πολιτείας, ώφειλε να προστατεύσει τη υγεία μου κατ’ άρθρο 5, παρ. 5 Συντ. γνωρίζοντας ότι η παράλειψη της υποχρέωσης αυτής συνιστά απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, που απαγορεύεται σε ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ με το άρθρο 3 του ΕΣΔΑ.             Επομένως το δικαστήριο ΩΦΕΙΛΕ, σύμφωνα με το άρθρο 352, παρ. 3 ΚΠΔ, να αναβάλλει την εκδίκαση της υπόθεσης, αφού ΔΕΝ υπήρχαν τα στοιχεία, που απαιτούνται για την έκδοση της περί διακοπής απόφασης, όπως αυτά ορίζονται στη παράγραφο 4 του άρθρου 557 ΚΠΔ, σε συνδυασμό με το άρθρο 560, παρ. 3 ΚΠΔ.             Έτσι ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΥΤΗ καταδικάζομαι να παραμένω ασθενής και αβοήθητος στο Νοσοκομείο Κρ/νων Κορυδαλλού, περιμένοντας και παρακολουθώντας την συνεχή επιδείνωση της υγείας μου, χωρίς βοήθεια, χωρίς νοσηλεία και χωρίς ελπίδα, αφού οι αποφάσεις αυτές είναι τελεσίδικες και αμετάκλητες, κατ’ άρθρο 561 ΚΠΔ, ώστε να επιβάλλεται η εφαρμογή του άρθρου 13 ΕΣΔΑ, που νομιμοποιεί την άσκηση της παρούσας και έχει υπερνομοθετική ισχύ (28 Συντ.).             Πέραν των ανωτέρω αξίζει να σημειωθεί και το εξής γεγονός, ως απόδειξη της απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισής μου. Όταν εισήχθην στο Νοσοκομείο Κρ/νων (1/2/2008) ζήτησα από τον ορισθέντα θεράποντα Ιατρό μου, Γρ. Τσώκο, να μεριμνήσει ώστε να προμηθευθώ μία πλαστική καρέκλα, η οποία μου ήταν απαραίτητη και αναγκαία, αφού στα απνοϊκά επεισόδια δεν μπορώ να συνέλθω και να ανακτήσω την αναπνοή μου ξαπλωμένος και κάθομαι στο κρεβάτι. Αυτό, όμως, στον θάλαμο νοσηλείας είναι επικίνδυνο αφού τα κρεβάτια είναι ψηλά και μεταλλικά, ώστε να αν αποκοιμηθώ καθήμενος θα πέσω μπρος ή πίσω, με κίνδυνο να τραυματισθώ ή να κτυπήσω. Ο ανωτέρω «Ιατρός» αδιαφόρησε για το αίτημά μου, με αποτέλεσμα την 18/2/2008 να συμβεί αυτό που φοβόμουν με αποτέλεσμα να πέσω από το κρεβάτι καθιστός και κοιμώμενος και από την βίαιη σύγκρουσή μου με το διπλανό κρεβάτι να τραυματισθώ σοβαρά, χάνοντας 6 δόντια και να υποστώ στρέβλωση της δεξιάς πλευράς άνω και κάτω γνάθου.             Υπέβαλα, γι’ αυτό, μήνυση κατά του ανωτέρω «ιατρού», αλλά ο Εισαγγελέας Πλημ/κών Πειραιώς με την υπ’ αριθμόν 100/2010 Διάταξή του την αρχειοθέτησε αποφανθείς, ότι …: «δεν υπήρχε καμμία ευθύνη, του άνω γιατρού», ο οποίος (κατά την διάταξη) με περιέβαλε με στοργή και φροντίδα (sic), ενώ ο Εισαγγελέας Εφετών Πειραιώς, μετά από Προσφυγή μου, επικύρωσε την διάταξη του Εισαγγελέα και απέρριψε την προσφυγή μου με την υπ’ αριθμόν 123/2010 Διάταξή του..            Για την μερική αποκατάσταση της ζημίας που υπέστην κατέβαλα εξ ιδίων 1800 ΕΥΡΩ, την αξία πρόσθετης τεχνητής οδοντοστοιχίας, ώστε να μπορώ να ικανοποιώ στοιχειώδεις ανάγκες μου… Επειδή το άρθρο 3 της ΕΣΔΑ κατοχυρώνει μία από τις πιο θεμελιώδεις αξίες σε μια δημοκρατική κοινωνία, απαγορεύει απόλυτα τα βασανιστήρια και την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, ανεξάρτητα από τις συνθήκες και τις ενέργειες του κρ/νου, η δε, φύση του αδικήματος για το οποίο έχει καταδικαστεί ο κατηγορούμενος είναι άνευ σημασίας για προστασία του υπό το πρίσμα του άρθρου 3 (βλέπε μεταξύ άλλων, V, κατά Ηνωμένου Βασιλείου [GC], με αρ. 24888/94, § 69, ΕΣΔΑ 1999-ΙΧ, Labita κατά Ιταλίας [GC], με αρ. 267772/95, § 119, ΕΣΔΑ2000-IV, Kuala κατά Πολωνίας [GC], με αρ. 30210/96, § 90, ΕΣΔΑ2000-ΧΙ,Valasinas κατά Λιθουανίας, με αρ. 44558/98, § 100, ΕΣΔΑ2001-VIII).Επειδή  σύμφωνα με την πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ, για να εμπίπτει στο πεδίο του άρθρου 3, πρέπει μία μεταχείριση να είναι ενός ελάχιστου βαθμού βαρύτητας (McGlinchey και λοιποί κατά τον Ηνωμένου Βασιλείου, με αρ. 50390/00, § 45, ΕΣΔΑ 2003-V), η, δε, εκτίμηση αυτού του ελαχίστου ορίου είναι κατ' ουσία σχετική και εξαρτάται από το σύνολο των δεδομένων της υποθέσεως και ειδικότερα από τη φύση και το περιεχόμενο της μεταχείρισης, από τον τρόπο κατά τον οποίο έλαβε χώρα, από τη διάρκεια της, από τις σωματικές ή πνευματικές επιπτώσεις της, όπως και, από την κατάσταση της υγείας του κρατουμένου (βλέπε για παράδειγμα Raninen κατά Φιλανδίας, απόφαση της 16 Δεκεμβρίου 1997, Συλλογή αποφάσεων 1997-VIII, 2821-2822, § 55, Peers κατά Ελλάδας, με αρ. 28524/95, § 67, ΕΣΔΑ 2001-IIΙ). Επίσης λαμβάνεται υπόψη εάν η μεταχείριση είχε ως σκοπό να εξευτελίσει ή να μειώσει το θύμα.Επειδή αναφορικά με τα πρόσωπα που στερούνται την ελευθερία τους σε ένα κράτος δικαίου, προϋπόθεση για την εκτέλεση μίας ποινής αποτελεί η δυνατότητα υποβολής σε κράτηση και το ΕΔΔΑ έχει παγίως υπενθυμίσει ότι η ΕΣΔΑ δεν προβλέπει γενική υποχρέωση αποφυλάκισης των κρατούμενων για λόγους υγείας (Mouisel κατά Γαλλίας  με αρ. 67623/01, § 40, ΕΣΔΑ 2002-ΙΧ), πλην, όμως, η ΕΣΔΑ επιβάλλει στα Κράτη να προστατεύουν τη φυσική ακεραιότητα των προσώπων που στερούνται την ελευθερία τους, ιδιαίτερα μέσω της παροχής της απαραίτητης ιατρικής περίθαλψης (Hurtado κατά Ελβετίας, απόφαση της 28ης Ιανουαρίου 1994, σειρά Α αρ. 280-Α, Επιτροπή, σ. 15-16,§ 79) και, σε «εξαιρετικές» περιπτώσεις, στις οποίες η κατάσταση της υγείας του κρατουμένου είναι «απολύτως ασυμβίβαστη» με την κράτηση, κατά το άρθρο 3 μπορεί να απαιτηθεί η απελευθέρωση του συγκεκριμένου προσώπου υπό προϋποθέσεις (Rojkou κατά Ρωσίας, αρ. 64140/00, § 104,19 Ιουλίου 2007).Επειδή η συμβατότητα της διατήρησης σε κράτηση προσώπων που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, τόσο σωματικές (Mouisel κατά Γαλλίας, όπως ανωτέρω) όσο και ψυχικές (Riviere κατά Γαλλίας, αρ. 33834/ 03, § 64, 11 Ιουλίου 2006), το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι να προσδιοριστεί εάν το κατάστημα εγκλεισμού είναι καθεαυτό ακατάλληλο για ένα πρόσωπο σε κατάσταση ασθενείας και εάν η δοκιμασία της κράτησης αποδεικνύεται καθεαυτή ιδιαίτερα επίπονη εξαιτίας της ανικανότητας του ατόμου να αντέξει ένα τέτοιο μέτρο.Επειδή, επί τριετία και πλέον «βομβαρδίζω» την πολιτική και την φυσική ηγεσία της Δικαιοσύνης (Υπουργείο Δικαιοσύνης, Πρόεδρο και Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου), με συνεχείς, επαναλαμβανόμενες και αναλυτικές αναφορές, καταγγελίες, αιτήσεις, παρακλήσεις, ικεσίες και υπομνήματα, για τα οποία ΟΥΔΕΙΣ εξ αυτών ευαισθητοποιήθηκε, αν όχι να μου απαντήσει, κατά πως, υποχρεούται (άρθρο 10 Συντ.), αλλά, τουλάχιστον να ερευνήσει τα αναφερόμενα – καταγγελλόμενα, ώστε να υποδεικνύεται ότι αυτοί, κωφεύοντας και αδρανείς, παραβαίνουν το εκ του Συντάγματος καθήκον τους και προστατεύουν παράνομες καταστάσεις και παρανομούντες, επιβεβαιώνουν ότι η Δικαιοσύνη ΑΠΕΧΕΙ από τα καθήκοντά της όταν πρόκειται για παραβάτες, που ανήκουν στους έχοντες και κατέχοντες την εξουσία και τον πλούτο. Επειδή το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται να αποζημιώσει τους ζημιωθέντες με άδικες – μη νόμιμες αποφάσεις των δικαστηρίων, ως οργάνων, άσκησης της εξουσίας του, σύμφωνα με τις διατάξεις της ΕΣΔΑ (άρθρα 3 και 13), σε συνδυασμό με τις διατάξεις του Ν. 2957/01,που έχει υπερνομοθετική ισχύ  (28 Συντ) αφού κυρώνει τη σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για θέματα αστικού δικαίου, περί διαφθοράς κ.λ.π.,  αλλά και τα άρθρα 914 επ ΑΚ και 105, ΕισΝ. Α.Κ. και η διεκδίκηση της αποζημίωσης αυτής (932 ΑΚ) είναι εναγώγιμο δικαίωμα κατ’ άρθρα 71 επ ΚΔΔ.Επειδή ενόψη της ηθικής βλάβης που έχω υποστεί λόγω της δραματικής επιδείνωσης της κατάστασης της υγείας μου και της χρονικής διάρκειας της σε βάρος μου προσβολής, σε συνδυασμό με την δυνατότητα του εναγομένου, το ποσό της χρηματικής ικανοποίησης για την επελθούσα ηθική βλάβη σε μένα και τον κίνδυνο ζωής που αντιμετωπίζω καθημερινά δεν μπορεί να είναι μικρότερο των 3.000.000 (τριών εκατομμυρίων) ΕΥΡΩ,  εφάπαξ, αλλά και του ποσού των 5.000 (πέντε χιλιάδων) ΕΥΡΩ για κάθε μήνα από τούδε και εφεξής, λόγω της αδυναμίας μου να εργασθώ, όχι μόνον ως κρατούμενος, για να μειώσω την διάρκεια της κράτησής μου, αλλά και ως πολίτης μετά τη αποφυλάκισή μου, λόγω της επιδείνωσης της υγείας μου, σε τέτοιο βαθμό, ώστε η αναστροφή να είναι, αν όχι αδύνατη, σίγουρα, όμως αβέβαιη και προβληματική. Αλλά και της βέβαια επερχομένης απώλειας του συνειδητού και της μνήμης μου (άνοια), που οφείλεται στις παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του εναγομένου (δικαστές και εισαγγελείς) κατά την άσκηση των εξουσιών, καθηκόντων και αρμοδιοτήτων τους.  Επειδή το δικαστήριό σας είναι αρμόδιο για την εκδίκαση της παρούσας, αφού η έδρα των αρχών (δικαστικών και Εισαγγελικών) είναι η περιφέρεια της δωσιδικίας του δικαστηρίου σας (Πειραιάς), η, δε, παρούσα είναι νόμιμη και βάσιμη, κατά τις διατάξεις του ΚΔΔ.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑΑΙΤΟΥΜΑΙ
            Να γίνει δεκτή η παρούσα ως νόμιμη και βάσιμη.             Να αναγνωρισθεί, με την απόφαση του δικαστηρίου σας επί της παρούσας, ότι το εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο, οφείλει και υποχρεούται να μου καταβάλλει: α) το ποσό των 3.000.000 (τριών εκατομμυρίων) ΕΥΡΩ  για τους λόγους που αναφέρονται στο ιστορικό της, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που έχω υποστεί με τις άδικες και μη νόμιμες αποφάσεις των αναφερομένων αρχών και β) το ποσό των 5.000 (πέντε χιλιάδων) ΕΥΡΩ κάθε μήνα από τούδε και εφεξής λόγω της επελθούσας επιδείνωσης της υγείας μου και της αδυναμίας μου να εργασθώ μετά την επιδείνωση της υγείας μου και την βλάβη που έχω, ήδη, υποστεί, ενόψει, μάλιστα, της προϊούσης και βέβαιης να επέλθει ανήκεστης βλάβης, που είναι η απώλεια συνειδητού και μνήμης (άνοια), με αποκλειστική ευθύνη των οργάνων του εναγομένου.             Να συνταχθεί, κατ’ άρθρο 38ΚΠΔ, έκθεση για τα αυτεπαγγέλτως διωκόμενα ποινικά αδικήματα, που θα διαπιστωθούν και να την διαβιβασθεί στον αρμόδιο για την δίωξη Εισαγγελέα.             Να καταδικασθεί το εναγόμενο στην καταβολή της δικαστικής μου δαπάνης.
Πειραιάς 7 Φεβρουαρίου 2011