ΚΑΚΟΔΙΚΙΑ
Όταν ο οιοσδήποτε φορέας δημόσιας εξουσίας στην άσκησή της έχει το δικαίωμα και την αρμοδιότητα να εκδίδει κρίσεις και αποφάσεις, που υποχρεώνουν τον πολίτη να τις αποδεχθεί και να τις εκτελέσει, εκούσια ή αναγκαστικά, ασκεί αυτή την εξουσία παραβιάζοντας κάθε ανθρώπινη αξία και αρχή του δικαίου ή παραβαίνει τις υφιστάμενες διατάξεις για την προστασία και τον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των πολιτών, τότε υπάρχει ΚΑΚΟΔΙΚΙΑ (βλ. άρθρο 99 Συντ, Ν. 693/77, αλλά και άρθρο 73 Εισ. Ν. Κ.Πολ.Δικ.).
Αυτός ο χώρος φιλοδοξεί να φιλοξενεί και να προβάλλει ΚΑΘΕ φαινόμενο πράξη, ενέργεια, κρίση και απόφαση όλων των φορέων και οργάνων της Πολιτείας που παραβιάζουν, προσβάλλουν και θίγουν τα ατομικά δικαιώματα, επιβάλλουν απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση, αυθαιρετούν και είναι αποτέλεσμα αυταρχικής διαδικασίας χωρίς τις εγγυήσεις για την ορθή, αντικειμενική, αμερόληπτη και ΔΙΚΑΙΗ διαδικασία και κρίση.
Εννοείται ότι η όποια εκτίμηση και αξιολόγηση των δεδομένων δεν μπορεί παρά να γίνεται με αυστηρά επιστημονικά (νομικά) κριτήρια, μέτρα και σταθμά, αλλά και σχόλια, αναλύσεις κ.λ.π.
Είναι αυτονόητο, φυσικά, ότι, όπου υπάρχουν προσωπικές και ατομικές ευθύνες, αυτές θα αναδεικνύονται και δεν θα γενικεύονται, αφού η ανωνυμία, η γενίκευση και η σιωπή, είναι όχι μόνο υποκρισία, αλλά συνδρομή στην παρανομία και προστασία του υπευθύνου !!!
Στάθης Ν. Στογιάννος
Δημοσιολόγος
Υ.Π.: Αρχίζουμε την «λειτουργία» του εγχειρήματος με τις φυλακές, αφού σ’ αυτές είναι συγκεντρωμένο και συμπυκνωμένο το φαινόμενο της κακοδικίας και μάλιστα, σε διπλή διάσταση, δηλαδή, τόσο ως αποτέλεσμα απονομής της Δικαιοσύνης, όσο και ως χώρος όπου, κατά τεκμήριο, δοκιμάζεται όχι μόνον η Δικαιοσύνη, αλλά και η Δημοκρατία, για να αποδειχθεί η ύπαρξη και η ποιότητα του δικαιϊκού πολιτισμού μας !
ΦΥΛΑΚΕΣ :
ΒΟΘΡΟΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΑΔΙΚΙΑΣ!
Δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στον τύπο κρίσεις, εκτιμήσεις και πληροφορίες για τις φυλακές, και τους κρατουμένους κι αυτό είναι η αφορμή για την προβολή και επισήμανση όσων και όποιων ανομιών και παραλόγων – απανθρώπων συμβαίνουν «εντός των τειχών» με την αποκλειστική και «εις ολόκληρο» ευθύνη όχι μόνον της Πολιτείας, αλλά, κυρίως, της Δικαιοσύνης και των Δικηγόρων !
Εξαιρούνται από την απόδοση ευθυνών οι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι και ερευνητές, γιατί είναι, ευτυχώς, οι μόνοι, που έχουν συνειδητοποιήσει την δική τους ευθύνη και δεν μασάνε τα λόγια τους, όταν κρίνουν, ούτε διστάζουν να πρωτοπορήσουν, όταν προτείνουν λύσεις, μέτρα και ρυθμίσεις, παρά τις μεμονωμένες περιπτώσεις οπισθοδρομικής αντίληψης…
Η αντικειμενικότητα και η λογική επιβάλλει, όμως, να επισημανθεί εξαρχής ότι, όπως συμβαίνει πάντοτε, η κοινωνία είναι αυτή που προσδιορίζει, με την ανοχή και την αντοχή της, αν θέλει ένα Ποινικό Σύστημα που να τιμωρεί, να εκδικείται ή να σωφρονίζει τον παραβάτη.
Και σ’ αυτό το σταυροδρόμι σκέψης, ηθών και πολιτισμού, η δική μας κοινωνία φαίνεται να περιορίζει την επιλογή της μεταξύ τιμωρίας και εκδίκησης, αφήνοντας τον σωφρονισμό, δηλαδή τον άνθρωπο και τον ανθρωπισμό, έξω από τις επιλογές, τις λογικές και τα ενδιαφέροντά της, ίσως γιατί έτσι θέλει να «ξεπλύνει» τις ενοχές της…
Όλοι οι διεκδικούντες τον ρόλο του «διαμορφωτή» της κοινής γνώμης και συνείδησης, αλλά και όσοι καλούνται να διαχειρισθούν τα κοινά, απαξιώνουν, εκόντες ή αγνοούντες, τις έρευνες και τα πορίσματα της Εγκληματολογίας και της Ποινικής Επιστήμης και «ερμηνεύουν», «αναλύουν» ή αποφαίνονται, ως αλάθητοι κήνσορες, για την εγκληματικότητα και την μεταχείριση των εγκληματιών κατά τα πρότυπα του «άρον – άρον σταύρωσον», του αιμοδιψούς ρωμαϊκού κοινού του Κολοσσαίου ή, ακόμα χειρότερα, του Σαβοναρόλα και του Λυντς !!!
Η χυδαιότητα της υποκρισίας και η ατιμία του γλοιώδους κομφορμισμού, που διατρέχει τις κοινωνίες, αποδεικνύεται και από το ότι ΟΛΟΙ αυτοί διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους υπέρ της ανάγκης δεύτερης ευκαιρίας των παραβατών, την οποία, όμως, μόνιμα και σταθερά υποδεικνύουν στους άλλους, από τους οποίους και την απαιτούν, ενώ οι ίδιοι, όχι μόνον την αρνούνται, αλλά και την υπονομεύουν …
Αυτό, λοιπόν που σήμερα προβάλλεται ως ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ σύστημα, όχι μόνον δεν είναι, αλλά με την ευθύνη όλων των ανωτέρω και όλων ημών, παραπαίει, ως εκκρεμές, αιωρούμενο μεταξύ τιμωρητικού και εκδικητικού, όντας ο κύριος και βασικός λόγος της ανακύκλωσης των κρατουμένων, οι οποίοι σε ποσοστό 70% περίπου μπαινοβγαίνουν μονίμως και δια βίου στις φυλακές !!!
Αν επιχειρηθεί μια ουσιαστικώτερη διαπίστωση των αιτίων της κατάστασης αυτής, με την έννοια του εντοπισμού πρακτικών και νομικών (δικαστικών) ρυθμίσεων, που θεσπίζει και επιβάλλει η ποινική και «σωφρονιστική» νομοθεσία, τα … «άπλυτα» της ενοχής μας είναι αποκαλυπτικά και ενδιαφέροντα: